|
| Bu içseslerimizin ne kadar da çok ortak yanları var. Artık bu sese DIŞSES diyelim ve hayatımızdan çıkaralım
|
|
|
|
_________________
“ÖMÜR BOYU ZAYIF KALMIŞ OLANLAR, SADECE ACIKINCA YEMİŞ, DOYUNCA DURMUŞ İNSANLARDIR”
http://ayselce.blogspot.com
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 51
Kayıt: 30.08.2007
Mesajlar: 70
|
|
bir haftalık DKZ meyvesini verdi bile. Pantolonumda hafif bir rahatlama var. Hem her şeyi yemek hem de kilo vermek ne güzel 
|
|
|
|
_________________
“ÖMÜR BOYU ZAYIF KALMIŞ OLANLAR, SADECE ACIKINCA YEMİŞ, DOYUNCA DURMUŞ İNSANLARDIR”
http://ayselce.blogspot.com
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 49
Kayıt: 04.08.2007
Mesajlar: 307
Şehir: ankara
|
|
ben 2-3 gündür dkz uygulayamadım.misafir olayı yüzünden.hemen farketti.
ama bugün daha dikkatliyim.
|
|
|
|
_________________
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 51
Kayıt: 30.08.2007
Mesajlar: 70
|
|
Yediklerimi bilgisayara yazdım ilk günler. Perşembeden sonrasını yazmadım artık. Neler yediğimi eskiden ne gibi farklı bir yemek tarzım olduğunu görmek için yazmıştım. Kendimi kısıtlamak istediğimden değil sadece yani
Pazartesi (aslında geçen hafta hafif hafif başladım.)
Açlık tokluk duygusunu oturtmak acıkmadan yemeye başlamamak. Bu benim için pek de kolay değil. Özellikle de sabahları. Sabah kahvaltısını hazırlarım. 08.30 gibi sofraya otururuz. Ama ben o anda acıkmıyorum ki sinyal yok. Ne yapacağım şimdi. Geçen hafta bu sorularla geçti. Dün akşam 19.00 civarı yemeğimi yedim. Köfte, ekmek, közlenmiş biber, domates. Saat 22.00 bugün için pişirdiğim tavuğu ayıklıyordum. Kenarından köşesinden yiyeyim dedim. Sonra kendimle konuştum: “Aysel, eğer bu kemikleri didiklersen, sabah acıkamazsın. Kahvaltı yapamazsın.” Dedim ve yemedim. Sabah kahvaltıyı hazırladım ve akşam kendimi frenlediğim için sabah ilk sinyaller geldi ve ben de güzel bir kahvaltı yaptım. Ne istiyorsam yedim: Salam, peynir, ekmek, domates, zeytin…
Öğleyin saat 13.30’da yemek yedik. Bir porsiyon Adana ve ayran
Akşam dün pişirdiğim tavuk ve pirinç pilavı,salata, turşu ile öğünümü tamamladım. 22.00 gibi de meyve yedim.
Bu yediklerim bana bir hayli fazla geldi ama güzel olan aralarda açlık sinyalleri almadığım için abur cubur yememem oldu. Benim en büyük derdim atıştırmaktır. Sabah ve öğle gayet güzel yerim. Ama akşam saat 17.30’da eve gelince mutfakta soluğu alırım. 1-2 zeytin, 1dilim peynir ve daha başka ne varsa ye ye ye …. Bir de üstüne akşam yemeği yerim.(pardon yerdim)
Açlığı-tokluğu öğrenme işinde daha yeniyim. Eğer uygulamayla ilgili sorunlarım olursa yazarım. Siz de yazın olur mu?
DKZ’yi uygulamayı düşünenlere ilk tavsiyem şu: Kendinizi kesinlikle ve kesinlikle diyet düşüncesinden uzaklaştırın. Benim de ilk başlarda düşündüğüm şuydu: “Tamam acıkınca yiyeyim ama diyet listesinde ne varsa onu yiyeyim.” İşte DKZ’de asla ve asla düşünmeyeceğiniz şey bu olmalı. Diyetinizi gizliden gizliye devam ettirmenin yoludur bu ve sonu hüsranla bitecektir. Artık bitti deyin. Artık bitti ve özgürüm artık. Ben öyle yaptım.
İkinci olarak da baskülü ortadan kaldırdım. Tartılmayacağım ne zamana kadar. Dayanabildiğim kadar. Bu uyuşturucu gibi bir şey. Acaba fark var mı diye çıkıp çıkıp kendimi diyete zorluyorum yine. Derdim kilo değil benim.
Ne zaman kilo veririm, önemsemeyeceğim. Yeni yeni kıyafetlerim var. Değişik değişik giyinip kendime yakıştıracağım. Zayıflayınca alırım deyip kıyafet alımlarımı ertelemeyeceğim. Hayat ertelenemeyecek kadar hızlı geçiyor. 34 yaşındayım. Bir daha da bu yaşı ne verirsem vereyim yaşayamam.
Salı: 09.00 kahvaltı yaptık. Akşam erken yediğim için biraz acıkmıştım. Acıkarak yemeyi hala öğrenmeye çalışıyorum. Hani kahvaltı etmeden işe gelsem olmayacak gibi geliyor. Kendimi acıkmaya mı zorluyorum ne? Kahvaltıda; zeytin, peynir(azıcık ucundan aldım, ama biraz tadı değişmiş ekşimiş yemedim daha fazla), yumurta, 1 dilim salam, yarım simit ne varsa yedim yani. Çok mu yiyorum sizce?
Öğleyin işyerindeki herkes yemeğe gitti. Ben de gittik mecburen. Dedim ki eğer acıkırsam yerim acıkmamışsam çay içer gelirim. Yemekler bana baktı ben yemeklere ama henüz acıkmamışım sinyal yok nasıl yiyeyim. Oturdum çay içtim. Yemeğin sonuna doğru bir dilim ekmeğe arkadaşın yarım köftesini koyup yedim. O kadar.
Zaten öğleden sonra bankada işim vardı acıkırsam ekmek arası döner yerim diye planımı da yaptım.4 gibi işim bitti acıkma sinyallerim başladı. Koştum dönerciye o da ne? Döner bitmiş. Ben her yerde döner yiyemem. Sürekli yediğim bir piknik dönerci var. Hem tadı çok güzel, hem de çok temiz bir yer. Yediğini güvenerek yiyorsun. Ne yapayım diye düşündüm. Pazara uğrayıp oradan eve gidecektim. “Evde yerim” dedim kendi kendime. Pazara girdim. Aslında tek bir şey için girdim pazara ama oradan buradan şuradan derken yarım saat geçmiş. Bu ara vücudum baktı ki ben açlık sinyallerine neredeyse 1-1.5 saat geçmesine rağmen cevap vermiyorum başka yerden beni uyardı. Bir baş dönmesi, neredeyse yıkılacak hale geldim. Düşsem 100 kiloluk beni kim kaldırabilir? Çocuklarla pazara geldiğimde çok isteseler de asla almadığım açıkta satılan kiloluk gofretlerden aldım hemen 2-3 tane yedim. Fakat gene de hemen kendime gelemedim. Arabaya bindim. 2-3 tane de arabanın içinde yedim. Yavaş yavaş eve geldim. Ancak bir yarım saat sonra kendime gelir gibi oldum. Tabii hepimizin bedeni farklı tepkiler veriyor: Ama kıssadan hisse:Açlık sinyalleriniz gelmeye başladığında fazla ertelemeyin. Zaten Dr. Ozan Tunçer de kitabında belirtiyordu: “Acıkmayla ilgili ilk sinyali aldığınızda bekleyin. İkinci sinyalde yiyin. Ne bir ne üç. İkinci sinyalde yiyin”.
Saat 5 civarlarında yediğim gofretler de midemi iyice yakınca akşam yemeğimi yedim. Dolapta dünden kalan tavuk ve pilav vardı. Onları çıkardım. Yanına domates ekledim. Biraz da bu sıcaklarsa soğuk soğuk meyve. Akşam bir daha da acıkmadım. Gece 21. gibi bir arkadaşa çaya uğradık. Çayın yanında çerezlerden biraz tırtıkladım. Biraz da kavun yedim. Ardından getirdiği dondurmaya dokunamadım bile. Aç olmadığım gibi adamakıllı toktum da.
Bu duyguyu tahmin edebiliyor musunuz bilmem. Hepiniz benim gibi son 10 yılını 80-90-100 aralığında geçirmediniz çünkü. Sürekli yemek yemek yemek düşüncesiyle dolaşan, önüne ne koyarlarsa itiraz etmeyen -Diyet dönemlerinde mutlaka reddeden kilo verince paşa paşa getirdiklerini yiyen- ben şimdi yemiyordum. Hem de o yiyeceklerde gözüm kalmadan. Bu kadar büyük bir dönüş nasıl olabilir? İnsan bunca yıllık geçmişini bu kadar kolay terk edebiliyorsa neden şimdiye kadar bunu yapmadım. Şimdi diyetlerden vazgeçtiğime göre bu yöntemden bir gün vazgeçmeyeceğim ne malum?
Çarşamba: Bu sabah kahvaltı saatimiz biraz daha erkendi. 8 gibi kahvaltıya oturduk. Biraz acıkmıştım. Ama tam bir acıkma olduğunu da söyleyemem. Aslında açlık hissetmezsem ekmek arasına bir şeyler koyup işe getirecek ve acıktığımda yiyecektim. Neyse bu da böyle oldu. Ozan Bey kitabında acıkarak yemek yemeyi birinci aşama olarak alıyor ve bu aşamayı tamamlamadan ikinciye geçmeyi doğru bulmuyor. “Acıkmadıysan yemeyeceksin” diyor. “Yemeye ulaşabildiğin zamanlarda bedenine acıkmayı öğreteceksin” diyor. Sanırım bu benim biraz vaktimi alacak.Keşke DKZ’ye tatilde başlasaydım. O zaman acıkana kadar bekler acıkınca rahatlıkla evde yemeğimi yerdim. Şimdi iş ortamında biraz zorluk çekeceğim gibi görünüyor.
Öğle yemeğine arkadaşlarla çıktık. Kalvaltıyı erken yaptığımızdan karnım biraz acıkmıştı. Kadınbudu köfte pirinç pilavı ve salata vardı yemekte. Pilavdan 1-2 kaşık kaldı. Diğerlerini yedim. Hatta 3 parça köfteden 2’sini yiyince de doymuştum bile. Ama ne napayım alışkanlıklar bir anda terk edilmiyor. 3. parçayı da doymama rağmen yedim. Tabii midem isyan etti. Mızmızlandı biraz. Bu kadar yenir mi diye.
Akşam 18.00 gibi acıkmaya başladım. Yarım saat bekledim gene de. Sonra bulgur pilavı, bamya yemeği ve salata yedim. Bir kaşık da çikolata attım ağzıma. 10 sularında da biraz üzüm yedim. DKZ’nin aralarda yediğim abur cubur işini ortadan kaldırması bana en büyük iyiliği oldu. Gece yatmadan önce bir dilim salam ve bir dilim ekmek yedim. Aslında aç değildim. İtiraf ediyorum. Salamı ve ekmeği beyin açlığım yüzünden yedim.
Perşembe: Bu sabah kahvaltı edemeden işe geldim. Dün geceki yediklerimden dolayı daha acıkmamıştım. Ben de saklama kabına domates, 1 adet küçük krep, 2 dilim patates (Ben patatesleri 2 cm kalınlığımda yuvarlak keserim. Onu fırına atar ızgara ayarına getiririm. 10 dakikada üstü nar gibi kızarıyor. Bir ters yüz edin 2 dakika daha pişirin. Kıtır kıtır harika bir yiyecek.) ve 1 dilim salam koydum (Bu salam da ne zaman bitecek bilmem. Geçen hafta kipa’dan 1 kgluk salam aldık. Evde benden başka yiyen yok gibi.) saat 10.30 gibi kahvaltımı yaptım. Bu kadar ayrıntılı yazıyorum. Çünkü geriye dönüp neler yediğime nasıl yediğime nasıl hissettiğime bakıp değişimi görmeye çalışıyorum.
Tartıdan uzağım bir süre daha. Pantolonlarım aynı derecede sıkmaya devam ediyor. Hayırlısı inşallah.
|
|
|
|
_________________
“ÖMÜR BOYU ZAYIF KALMIŞ OLANLAR, SADECE ACIKINCA YEMİŞ, DOYUNCA DURMUŞ İNSANLARDIR”
http://ayselce.blogspot.com
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 51
Kayıt: 30.08.2007
Mesajlar: 70
|
|
Pınarcığım ara ara kaçırmaları da normal saymalıyız. Acıkınca yiyen, doyunca duran insanlar da böyle yapmazlar mı? Bunun ne kadar doğal olduğunu kabullenirsek o kadar çabuk yediklerimizden dolayı vicdan azabı çekmeyi bırakırız.
İyi haftalar:)
|
|
|
|
_________________
“ÖMÜR BOYU ZAYIF KALMIŞ OLANLAR, SADECE ACIKINCA YEMİŞ, DOYUNCA DURMUŞ İNSANLARDIR”
http://ayselce.blogspot.com
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 49
Kayıt: 04.08.2007
Mesajlar: 307
Şehir: ankara
|
|
ayselcim sen bu kadar ciddiyetle yaptığın bir işte başarıyıda yakalarsın canım benim.
sabırlı ol.kendine güven.her zaman yanındayım.sevgiler.
|
|
|
|
_________________
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 51
Kayıt: 30.08.2007
Mesajlar: 70
|
|
Gün gece 23.00 sularında biraz acıktım. Küçük bir salkım üzüm yedim. Geceleri yememeye çalışıyorum. Çünkü gece yersem sabah kahvaltı saatinde daha acıkmamış oluyorum. Yemeden çıkmak da zor geliyor. O yüzden gece atıştırmalarını kaldırıyorum.
Bu sabah uyandıktan kısa bir süre sonra acıkmaya başladım. kahvaltıda peynir, domates, salatalık, ekmek ve çay vardı. Acıkarak yemek ne güzel şey.
|
|
|
|
_________________
“ÖMÜR BOYU ZAYIF KALMIŞ OLANLAR, SADECE ACIKINCA YEMİŞ, DOYUNCA DURMUŞ İNSANLARDIR”
http://ayselce.blogspot.com
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 49
Kayıt: 04.08.2007
Mesajlar: 307
Şehir: ankara
|
|
evet bu acıkma doyma işini beynimiz doğalmış gibi algılamıyor sanırım.senelerce
diyete alışmış olan beynimiz bu olayıda diyet gibi algılıyor bence.bilinçaltına attığımız
zaman daha başarılı oluruz kanımca.
|
|
|
|
_________________
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 51
Kayıt: 30.08.2007
Mesajlar: 70
|
|
Bence de doğru düşünüyorsun Pınarcığım,
Alışmak zaman alacak, bir alıştık mı da bir daha bırakamayacağız.
|
|
|
|
_________________
“ÖMÜR BOYU ZAYIF KALMIŞ OLANLAR, SADECE ACIKINCA YEMİŞ, DOYUNCA DURMUŞ İNSANLARDIR”
http://ayselce.blogspot.com
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 49
Kayıt: 04.08.2007
Mesajlar: 307
Şehir: ankara
|
|
ya arkadaşlar kilolu olmak kötü bir duygu.sevmediğin kıyafetleri giyinmek zorunda
kalıyosun.giymek istediklerin 38 beden çünki.sağlık herşeyden önemli ama.bu hali
mizede binlerce şükür ama.ben 60 kilo olmak istiyorum.başaramıyacak gibi hisse
diyorum.kendime olan inancımı yitirmek üzereyim.bunlar benim beynimin bir tarafından geçenler.
diğer tarafta sen bunu başaracaksın diyor.sabırlı ol yeterki.tek savaşman gereken yağ depoların
olsun.daha çaresiz hastalıklar olmasın.sizinde beyninizden geçenler bunlar değil mi?
|
|
|
|
_________________
|
Bu konuya bakanlar:0 Kayıtlı, 0 Gizli ve 0 Misafir
Couldn't update banners data
DEBUG MODE
SQL Error : 1264 Out of range value for column 'banner_view' at row 1
UPDATE phpbb_banner SET banner_view=banner_view+1 where banner_id IN ( 1, 2, 3, 4, 5)
Line : 34
File : page_tail.php
|
Telif Hakkı CC, Diyet Kardeşliği. Bazı Hakları Saklıdır.
Telif Hakkı © 2006, 2020. Diyet Kardeşliği orijinal fikri Elif Sami'ye aittir. | | | | | | | | | |
