|
Merhaba,
Herkesin var bir hikâyesi ve yeri geldikçe de paylaşmışlar bir şekilde. Hatta Auryn, -başaran arkadaşlara özellikle- böyle bir başlık açmalarını önermiş ve Leylii de açmış. Ama bir de yola yeni çıkan ve sonra vazgeçenler veya başarıp da tekrar o karanlık tünellere geri dönenler var! Forumun diğer bölümlerine de baktım, bu hikâyelerin derli toplu olduğu bir bölüm göremedim:roll: Gözden kaçırmışsam kusura bakmayın  ...
Ben de hem herkese topluca bir merhaba diyeyim (daha evvel DKZ başlığından yapmıştım bunu... insan yeni olunca ne nerede hemen çözemiyor ), hem de hikâyemi paylaşayım istedim. Bu bolca zigzagların olduğu bir hikâye ve henüz başarı adına bişi yok ortada ama ufukta ışık göründü... O ışığa doğru yürüyorum şimdi...
|
|
|
|
|
|
Üye
|
|
Yaş: 56
Kayıt: 13.08.2007
Mesajlar: 35
|
|
Sevgili arkadaşlar, aşağıda okuyacaklarınız blogumdan alıntıdır. Özellikle gençlere, yeni evlenenlere ve henüz bebek sahibi olanlara özellikle okumalarını tavsiye ediyorum. Defalarca duydunuz belki ama bir de benden dinleyin ve işi sıkı tutun lütfen:
“01.02.2007
Vaktiniz varsa, size (kısaca olması konusunda söz veremeyeceğim) hikâyemi anlatayım:
Ben de diğer pek çoğu gibi, kendimi hiç zayıf hatırlamıyorum. İlkokulda da, ortaokulda da bana kur yapan arkadaşlarım, kimsenin pek de yüz vermediği, silik tiplerdi. Bozulurdum. Çünkü yüzüm oldukça güzeldi ve daha iyisini hak ediyordum!!! Tabi oturduğumda ve yerimden kalkmadığımda vücudum da ortaya çıkmadığı için, daha hoş görünüyordum (bunu daha ileriki yaşlarımda, stajyer gittiğim okuldaki lise öğrencileri birbirine fısıldarken de duymuştum  ) Biraz büyüyünce başladığım rejim serüvenlerim hep sürdü. 13 yaşlarındayken, bayram için alış-verişe gittiğimiz mağazadaki tezgâhtar kızla yengem arasındaki konuşmayı hayal-meyal (yaşım da çok küçük değilmiş ama bilinçaltım derinlere itmek istediği için olsa gerek) hatırlıyorum. Bedenime göre, yaşıtlarımın reyonundan bir şeyler uyduramadığımızı, yengemin kilomla ilgili bir şeyler söylediğini; tezgâhtar kızın da:” Olsun, daha yaşı küçük, aklı erince dikkât eder…” dediğini hatırlıyorum.
Ama hayır! Aklım erince de zayıflayamadım. Ha, evet, dikkat etmeye çalıştım ama hiçbir zaman incecik olamadım. Hep “balık etinde”!(çiroz değil ama torik!!!)
Her –bence- önemli olaydan önce sıkı bir rejime girer, istediğime yakın ölçülere iner, sonra başladığım noktanın da üzerine çıkarak devam ederdim..Üniversiteyi kazandıktan sonraki ilk 1 ayda ve evlendikten sonraki ilk 2-3 ayda aldığım +10’lar, en çabuk kilo depoladığım dönemler oldu. Her çocuktan sonra kalan +10’ar kilolar, yo-yo rejimlerle gitti gitti geldi…
Aralık 2005’e kadar, kesinlikle diyetisyenden yardım almayı reddettim. Çünkü onlardan öğrenecek çok fazla bir şeyim olduğuna inanmıyordum. Diyet konusunda o kadar çok okumuş, o kadar fazla materyal biriktirmiştim ki; neredeyse ben artık bir kitap yazacak hâle gelmiştim. Ama bu bilgilerin bana kalıcı fayda sağlamadığını tahmin ediyorsunuzdur. 103 kiloyu görüp, son bireysel diyetime başladım ve bu süreçte uyguladığım “İsveç Diyeti, Lahana Diyeti, Amerikan Kalp Vakfı Diyeti, 2 Günlük Şok Diyet, Kuşhan Diyeti, South Beach Diyeti,vs…” ile 7 ayda 85 kiloya indiğimde çok mutlu ve gururluydum. İşte yine başarmıştım!
Yaklaşık 1 sene sonra, tekrar 101 kg. olduğum Aralık 2005’te diyetisyene gitmeye karar verdim. Çünkü artık sağlık sorunlarım çıkmaya başlamıştı ve bir profesyonele ihtiyacım vardı! İlk randevuda – ukalalık için söylemiyorum- bana bilmediğim hiçbir şey söylemedi, hiçbir mucize formül de vermedi. Üstelik daha evvel duyduğum “diyetisyenler istediğin şeyleri yazıyor diyet listene, istediklerini yiyerek zayıflıyorsun” sözü de benim için gerçek olmadı, ben başlarda O’nun istediği listeyi uyguladım. Ama bana 3 şey kattı ki, bunun için kendisine teşekkür ederim. Bunlar yine bildiğim, okuduğum ama uygulayamadığım şeylerdi:
1-Düzenli aralıklarla (2,5-3 saatte bir) yemek.
2- Bilinçli ve Besin Gruplarını bilerek yemek.
3- Değişim Listeleri sayesinde, bunu yaşam tarzı hâline getirmek.
Bunları hepimiz biliyoruz, di mi? İşte bunları uygulayarak, haftada ortalama yarımşar kilo (ki bol bol kaçamaklarım oluyordu) verdim. Haziran 2006’da 88’ i gördüm ve o kiloda 4 ay kaldım. Ramazan sonlarında ise, büyü bozuldu ve ben Kasım-Ocak arasında yaklaşık 8-10 kiloyu başarıyla bloke ederek, 1. Diyetisyen Dönemimi kapattım!!!
Şu anda 98.1 kg. olarak, 2.Diyetisyen Dönemime başlamış bulunuyorum. Aslında bu diyetisyenli (çünkü verdiği listeleri ve tüyoları uygulayacağım) ama diyetisyensiz (çünkü, kendisiyle son görüşmemiz üzerinden geçen sürede aldığım kiloları verip, en azından 90 olarak karşısına çıkmak istiyorum ) bir dönem olacak… ilk hedefim de, 88’e inmek.
Kıssadan hisse; “mucize”/ “şok” laflarını duyunca kaçın, “İşin sırrı dengede” ve bu dengeyi kuracak ve sürdürecek sizsiniz. Sihir değil ama yukarıdaki 3 madde de çok önemli, inanın…
Sevgilerimle
14.02.2007”
Demişim o tarihte ama olmadı... Denge menge hak getire, ipin ucu kaçtı da kaçtı ve nihayet 13 Ağustos 2007... Tartının ibresi 102’yi gösteriyordu!!!
Bir gece oturdum internetin başına, hâlâ akıllanmamışım, “şok diyet” arıyorum. Güya kendime ceza vereceğim eziyet ederek!!! Derken Diyet kardeşliğine üye oldum, özellikle de DKZ grubuna. Diyetsiz ve kalıcı olarak zayıflamak için. 5.gündeyim, tartılmadım henüz ama güzel gidiyor. Daha doğrusu doğru mu uyguluyorum bu DKZ’yi bilmeden devam... 1 hafta süre verdim bu yönteme. Sonra... Sonrasını ömrüm olursa burada sizinle paylaşmaya devam edeceğim ama şu kadarını söyleyeyim; devamlı okuyorum bu yöntemle ilgili -olumlu ve/veya çekimser- yazıları. Benim de çekincelerim var. Zira bazı arkadaşların yöntemi belli bir kiloyu verdikten sonra korumak için uygulayabileceklerini ifade ettiklerini okudum ki benim de şahsi kanım o yöne doğru yoğunlaşmaya başladı... Bakalım ileriki günler ne getirecek.
Blogumda da yer verdiğim ve çok sevdiğim bir söz: “ "Her seçim bir kaybediştir. Her tercih bir vazgeçiştir çünkü..." demiş Can Dündar. Ben “sağlığa yürüyüş” yolculuğumda bu sözü ışık aldım kendime. Kocaman bir dilim frambuazlı pastayla kaybedeceklerimdense, küçük bir lokmayla kazanacaklarımı düşünerek...
Tercihlerinizin hep mutluluk getirmesi dileğiyle, sevgiyle kalın...
|
|
|
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 47
Kayıt: 05.08.2007
Mesajlar: 192
Şehir: sivas
|
|
günaydın. turkuaz herkesin ewet bi hikayesi mutlaka ver ama bence dkz ye bir haftadan daha fazla şans tanımalısın diyetlere birçok haftalar tanıdığın gibi.... ben 70 in üstüne hamilelikler dışında hiç çıkmadım ama bende senin gibi bi çok şok diyet uyguladım ve bünyem kilo almaya elverişli olduğu için 1 haftada 3-4 kilo aldığım zamanları biliyorum şok diyetler sonrası ve bıktım artık. 56 kiloyla evlendim ve ilk oğluma 64 le hamile kaldım 80 e çıktım ve doğum sonrası 5 kilo gitmişti ve 75 tim. diyetlerle 58 e indim ve 2. oğluma 58 le hamileliğe başladım 78 le bitirdim yine doğum sonunda 73 tüm . küçük oğlum 5 yaşında ve ben zaman zaman 60 -61-62 lere indiysemde geri aldım ....
bence tek çözüm dkz yi yaşam tarzı haline getirmek diye düşünüyorum çünkü bunu yaşam tarzı haline getirmediğimiz sürece tokken yemeye devam ettiğimiz sürece bu kilo alıp vermeler hep devam edecektir, bunu hayatımın sonuna kadar sürdürmek istemiyorum o yüzden de dkz ye birhaftadan daha fazla zaman tanı dedim , sevgiyle kak.
|
|
|
|
_________________
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 49
Kayıt: 04.08.2007
Mesajlar: 307
Şehir: ankara
|
|
canım ya.çevrendeki insanlara bir bak.ben eşimi gözlemledim.ikimizde evlendiğimiz zaman manken gibiydik.ben 55 kilo idim.27 yaşıma kadar hiç kilolu ölmamıştım.benim annemin dediği gibi kemiklerim iri.şu an 75 kiloyum.ilaçlar ve hamileliklerden sonra kalan 20 kilo fazlam
var.şu medya yüzünden diyet manyağı oldum.isveç diyeti falan benim tarafımdanda de
nendi.ama hiç bir fayda etmedi.ozan beyi bir kaç tv programında izlemiştim.ceyda düvenciyle çıkmıştı birkeresinde . söykedikleri çok mantıklı gelmişti. yavaş yavaş onun dediklerini yapmaya çalışıyordum.doyunca yememeye çalışıyordum.tatilde öyle yaptım daha doğrusu ve kilo almadan geri geldim.şimdi şunu anlatmak istiyorum eşim tokken hiç bişey yemez.ama acıktığı zamanda benim iki katım yer.ama onun 14 senede çok fazlalığı olmadı.olan bana oldu.o 180 boyunda 70 kilo.ben 160 boyunda 75 kilo.allahtan kemikliğimde daha az gösteriyomuşum.en azından 10 kilo vermem lazım.dkz ye güveniyorum.kendimede.herşey bizim elimizde.sende kendine güven.dkz yi uygularken daha yavaş yemeye çalışalım.tabiiki hayatımıza biraz hareket katalım.su içelim.diyet yapmayalım.çünki insan bir süre sonra 30 gr. haşlanmış tavuk yemek istemiyor.inanmak başarmanın yarısıdır.süre koymayıp dkz yi yaşam biçimi haline getirelim.zayıf insanlar gibi beslenelim.birde bunu deneyelim.bu yolla zayıflayan insanlar var.onlar başardıysa bizde başarırız.
|
|
|
|
_________________
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 47
Kayıt: 05.08.2007
Mesajlar: 192
Şehir: sivas
|
|
| pınarcım çok haklısın dkz nin en güzel örneği benim eşim . 1.70 boyunda ve 72 kilo . evlendiğimizde 61 kilo idi bir yıl içinde 72 ye çıktı ve 8 yıldır da aynı durumda, ve ben annemlere gittiğimde hep kilo alır dönerim oda derki hep '' aş elinse miğde senin'' ve tokken en sevdiği şeyi bile getirsem bir yudum almaz acıkınca yerim der. ve ben dkz yi öğrendiğimde bundan onada bahsettim ve sen haklıymışsın dedim doyunca yemeyi bırak tokken birşey yeme onun uyguladığı bu yani DKZ KIZLAR..
|
|
|
|
_________________
|
|
|
Üye
|
|
Yaş: 56
Kayıt: 13.08.2007
Mesajlar: 35
|
|
İçten paylaşımlarınız için teşekkür ederim... "bu sefer" diyorum, "gerçekten bu sefer olacak"... DKZ'ye hiiiç haksızlık yapmam, yapamam! Bilmiyorum çünkü tam olarak ama pek çok olumlu görüş ortaya koyan arkadaş var, inanmışlar... Benim sorunum şu anda bu galiba. Teslim olamadım, "acaba"lar var kafamda. Bunu DKZ adıyla açılmış bir başlıkta sorgulamak istiyorum. Soruları biriktiriyorum, hele bir pazartesi olsun 
|
|
|
|
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 49
Kayıt: 04.08.2007
Mesajlar: 307
Şehir: ankara
|
|
| tabiiki henüz tam algılayamadık.belkide kilo vermediğimiz için. gerçi onuda bilmiyorum tartılmadığımız için.ama durunun yazdıklarını okumuşştum.yavaşda olsa 3 ayda 6 kilo vermiş.kilo almamış.vermeyede devam ediyo sanırım.dadaa öyle çok kilo vermiş.bizim en büyük hatamız sabırsız olmamız.hemen bir anda zayıflayalım istiyoruz.olmayıncada şevkimiz kırılıyo.biraz sabır.kendimize hedef süre koymayalım.ben koymadım mesala.yavaş yavaş sindire sindire verelim.lütfen diyetisyen tuzaklarına düşmeyelim.sağlık problemi yaratıyosa kilolarımız o başka.ne bileyim dahiliye uzmamanına gidelim.endokrin uzmanı falan.diyet listesi verip obez değilsen bile reductil tavsiye edenlere değil.ben böyle düşünüyorum.haklı olup olmadığımı zamanla göreceğim.bide forumlarda rastlıyorum lidalar fx15 ne öyle bişey lütfen onlarada itibar etmeyelim.şişmanda olsak sağlıklıyız en azından .sağlığımızı tehlikeye atmayalım.
|
|
|
|
_________________
|
|
|
Üye
|
|
Yaş: 56
Kayıt: 13.08.2007
Mesajlar: 35
|
|
Evet pınar... Büyük konuşmayayım ama önemli ve acil bir sağlık komplikasyonu yoksa, asla ilaç kullanmam. Hatta sadece ilaç değil, bitkisel olduğu edilen her türlü desteğe de karşıyım. Korkarım bir kere. "H.L" denen ve tamamen bitkisel olduğu iddia edilen besin desteklerinin, yılla sonra hiç de söylendiği kadar masum olmadıklarının ortaya çıktığını okumuştum ki çevremde satışını yapan farklı insanlardan epey de baskı görmüştüm almam konusunda. "Asla" dedim, "zayıflayacaksam, bildiğim yoldan olsun...yoksa almamayım!!!" Zayıflayacağım diye onulmaz dertlere kapı açmak, hiç ama hiç mantıklı değil.
Tabii ki tedavi amaçlı ve doktor (diyetisyen değil!) kontrollü, acil ameliyat vs. durumlarındakiler başka. Orada bile faydasını ve zararını mukayese edebilmeli insan. Hamilelikte almak zorunda olduğun ilaçların prospektüsünde vardır ya böyle bir uyarı: "Faydası zararından baskın olduğunda ve yine de düşünerek kullanın" der...
Neyse; yavaş olsun, sağlıklı olsun, garantili olsun... Gitsin de dönmesin
|
|
|
|
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 49
Kayıt: 04.08.2007
Mesajlar: 307
Şehir: ankara
|
|
amin turkuazcım.ben dkz den anladığımı anlatmak istiyorum.ne kadar doğru anlamışım bilmiyorum ama.şöyleki;
acıktığın zaman yiyeceksin doyduğun zaman duracaksın.tamam.istediğin şeyleri yiyeceksin.tamam.amaaa insanların sırf kısıtlama yapmıycam diye sabah 7-8 poğaça,öğlen
2-3 hamburger,akşam 1,5 adana ,yemesi değil.hani bir zamanlar kanalın birinde bir yarışma
vardı.2 tanede çok sevdiğim doktor beyler vardı.hala anlamıyorum böyle bişeye nasıl alet olmuşlardı.seyrederken sinirimden ağlamıştım.yarışmacının biri vardı.bi oturuşta 8-10 (yanlış
hatırlamıyosam kaç tane yediğini unuttum.)içli köfte yiyomuş.sonra adamı otla.yoğurtla beslemeye başlamışlardı.adamcağız hastanelik falan olmuştu.buda değil. ha canım içli köfte yemek istiyosa yerim.abartmamak şartıyla.doğrumuyum bilmiyorum.işte bunları tam algılayamadım ben.
|
|
|
|
_________________
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 45
Kayıt: 09.05.2007
Mesajlar: 423
Şehir: İSTANBUL
|
|
pınarcım
evet istediğini yiyeceksin kısıtlama yapmayacaksın ama bu demek değilki sabah 7-8 poğaça ye öğlen 2 hamburger menü ye demek değil
zaten bunları yersen mide fesatı geçiririsin doyduğun kadar yiyeceksin belki 2 poğaçayla doyacaksın belki yarım poğaçayla o senin midene kalmış bişey umarım anlatabilmişimdir
|
|
|
|
|
Bu konuya bakanlar:0 Kayıtlı, 0 Gizli ve 0 Misafir
Couldn't update banners data
DEBUG MODE
SQL Error : 1264 Out of range value for column 'banner_view' at row 1
UPDATE phpbb_banner SET banner_view=banner_view+1 where banner_id IN ( 1, 2, 3, 4, 5)
Line : 34
File : page_tail.php
|
Telif Hakkı CC, Diyet Kardeşliği. Bazı Hakları Saklıdır.
Telif Hakkı © 2006, 2020. Diyet Kardeşliği orijinal fikri Elif Sami'ye aittir. | | | | | | | | | |
