|
Merhaba arkadaşlar,
Cumartesi günü akşam bi haber aldım.üyelerimizden "daada"
1 aydır diyetteydi ve toplam 6 kg verdi.
1 ayda 6 kg tebrikler hayatııım,birde diyorduun ben kilo veremem diye al işşte baaak  )) Başlangıç için süpeer bi kilo 6 kg. İnşallah 16 olacak bu.Destekçinimm,Güvenim sonsuuz sanaa.
Seni Seviyoruum unutmadan..
|
|
|
|
_________________
A dan Z ye kadın platformu
www.bizimkadinlarimiz.com
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 62
Kayıt: 19.10.2006
Mesajlar: 130
|
|
Tebrikler daada, biraz hızlı gibi geldi bana, lütfen dikkatli ol, şok diyetlere yönelme..
Başarılar..
|
|
|
|
_________________
[b]http://hayateylul.blogcu.com[b]
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 47
Kayıt: 23.05.2006
Mesajlar: 87
Şehir: İstanbul
|
|
Daada süpersin, tebrik ediyorum. Bence başlangıç için fazla değil, ilk ay zaten
adam gibi diyet yapıpta kaçamak yapmayıp biraz hareketide artırınca 5-6 kilo
gitmesi gerekiyor. Zaten sonraki aylar kendini parçalasan vücut aynı performansı
göstermiyor. Bu arada ben cezalıyım, hafta sonu kızkardeşim geldi, mahvetti beni,
birazda canım sıkkındı, bunlar mazaret olmaması lazım ama ipin ucu kaçtı.
Ama önemli olan ne ? Tabiki kaldığın yerden devam etmek.
|
|
|
|
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 62
Kayıt: 19.10.2006
Mesajlar: 130
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 47
Kayıt: 23.05.2006
Mesajlar: 87
Şehir: İstanbul
|
|
Yapacağım, ama al-ver al-ver olmuyor böyle, metobolizmamızı çökertiyoruz.
Biraz daha iradeli olmak lazım. En iyisi ben kardeşimi eve almayayım artık
|
|
|
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 46
Kayıt: 20.09.2006
Mesajlar: 113
Şehir: ankara
|
|
leyli paylaşıcağını ayy ne diyeyim yaaa şok oldum şimdi baledo dan şimdi bi mail aldım nasıl başardın diyee dedimki alla alla ben forumda yazmadım nasılda haberi oldu diye ileteşim çağındayız dedikleri bu olsa gerek:) walla çok mutlu ettiniz beni başak ablacım senin yazılarını büyük bi dikkatle okuyorum bizlere çok faydan var lütfen bizi ihmal etme leylicim sende sen bizim örneğimizsin başaran olmak hiç kolay değil bu işte ama ben şunu anladım gerçekten istemek en önemli şey başarabilmek için size başka bir siteden bir başarmış olan arkadaşımızın bir mesajını aktarayım bunu okuduktan sonra ben daha da inandım başarabileceğime inanın zor değil ben kendimi hiç zorlamadım ben diyet rejim yapmıyorum Kısıtlama mikrobunuda attım beynimden sadece vucudumun açlığını ve tokluğunu öğrendim ..Neyse aşağıda dediğim mesajı görüceksiniz lütfen içinize sindire sindire okuyun eğer diğer mesajlarına isterseniz aktarabilirim daha sonra ben bu kıza inandım arkadaşlar insan istedimi azmin elinden hiçbir şey kurtulamaz bakın son örnek konumuzla alakalı değil ama hayatın her evrenizde azim ve istek olunca beynimiz olucak dedikten sonra olmıycak bişey yok örneğim şu takdirle karşılıyorum kenidisini 83 yaşına rağmen eşinin cenaze töreninde 9 saat ayakta kalıpta 7.5 km yolu yürüyebelen insan sayın rahşan hanım takdir etmemek elimde değil.Bu sadece istemekle ilgili bir örneğimdi kendimce...
Sevgili arkadaşlar,
28 yaşında bir bayanım.
Uykum kaçmıştı, sörf yapıyordum ve rastladım bu siteye...
Ne olur anlatacaklarımı iyi dinleyin eğer sokağa çıkmaktan utanıyorsanız kat kat yağlarınız yüzünden, bacaklarınız birbirine sürtünmekten pişik olduysa, kendi ailenizin yanında bile utana sıkıla yemek yiyorsanız, odanız gizlenmiş yemekler/suçluluklar/utançlar ama yine de hiç durmadan çatlarcasına yemeler cehennemine dönmüşşe, sırf pantolonlarınızın fermuarları kapanmıyor diye üstüne uzun,upuzun,çuval misali penyeler tişörtler giydiğiniz halde mağazaya gidip yeni bir pantolon almaya utanıyorsanız isteyeceğiniz bedenin haşmeti yüzünden, hiçbir işe yaramadığı halde karnınızı gün boyu içinize çekmekten müthiş gaz krampları yaşıyorsanız, sizden 10-15 yaş büyük adamlar/kadınlar size abla/teyze diye hitap ediyorsa, makyaj malzemesi alacakken bile utanıyorsanız “sanki makyaj yapsan ne olacak?” tarzı bakışlardan ve sırf bu yüzden makyaj bile yapmıyorsanız artık, bir erkeğe/kadına değil sahip olmayı ona bakmayı bile yasaklıyorsanız kendinize, dolabınızın gizli köşelerinde duran, bir ayin yapar gibi çıkarıp baktığınız, alırken “falancaya alıyorum” diye aldığınız küçük beden kıyafetler saklıyorsanız onları birgün giyeceğiniz umuduyla, siz şişmanken içinizde incecik bir kadın/adam yaşıyorsa ve kabullenmek istemiyorsa XXL olmayı, ve yiyorsanız bunlar başınıza her geldiğinde, tıkanıncaya, çatlayıncaya, midenizi değil her yönden aç kalmış ruhunuzu doyurmak isteğiyle yanarcasına yiyorsanız ama doymuyorsa içinizdeki o aç, o zavallı, o hor görülmüş, o gizli gizli ağlayan, o şişmanladıkça kırılganlaşan, ama sanki şişmanladıkça dayanma gücü de artacakmış gibi daha da itilen,dışlanan,paramparça edilen ruh, anlatacaklarımı iyi dinleyin, çünkü bunların hepsini, hepsinden fazlasını yaşadım ben...
Ama bitti, bitirdim... O günleri her anımsadığımda şu anki gibi gözlerim dolsa da, bitirdim artık. Ben tam 42 kilo zayıfladım arkadaşlar. Kolay mıydı? Hayır. Peki çok mu zordu? Yine hayır.
Gerçek anlamda zayıflamaya başladığım güne kadarki zamanı es geçiyorum, hepiniz bilirsiniz çünkü o malum pazartesiler vs, unutun bunları. Ben bir Çarşamba günü başladım zayıflamaya.Ama öncesi var.
21 mart 2005 gecesi: Internette malum sörflerimi yapıyorum bir elimde çikolatamla,google’da aramalar,anahtar cümlelerim hep aynı: diyet,rejim listeleri,kilo verdim,mucize diyet...Birden farkettim ki şu diyet,rejim sözcükleri sinirimi bozuyor.Okudukça kocaman kocaman ısırıyorum çikolatamı hırsla,sanki gelip onu benden alacak şu diyet denen şey,sanki bir canavar o.. Bunu farkedince “neden diyet ya?” dedim, “ben diyet yapmayacağım,ben zayıflayacağım”. Bilgisayarı kapattım. Yatağıma uzandım.Düşündükçe nefret ediyorum diyet,rejim sözcüklerinden,nefret ettikçe kaçıyorum,kaçtıkça kovalıyorlar beni,bir kbrit kutusu beyaz peynirler,ince bir dilim kızarmış ekmekler.. Normal zamanda pekala kabul edilebilecek bir dilim peynir,bir diyet listesinde yeralınca en iğrenç yiyecekten daha iğrenç görünüyor gözüme.Oysa diyet yapmasam?Yapmayacağım desem,diyet ve rejim sözcüklerini atıversem kafamdan, kimbilir? Böyle garip düşüncelerle uyuyakalıyorum.
22 mart Salı günü,kızarmış ekmek kokusuyla uyandım,annem mutfakta,her zamanki kahvaltı menümü hazırlamış,bir dilim kızarmış ekmek+1 salatalık+ 1 domates+ bir kibrit kutusu beyaz peynir.. Şişmanlar bilirler,ailenizdeki herkes bir diyet uzmanıdır,kendince bir diyet uygulatır size mutlaka.Akşamki düşünceler geldi aklıma.Gittim mutfağa “ben diyet falan yapmıyorum yeter artık böyle de mutluyum”dedim anneme.Sanki yıllardır uygulattığı sözümona diyet çok işe yaramış da ben hainlik etmişim gibi kızgın kızgın baktı bana ve “ne halin varsa gör”dedi. Birden o kızarmış ekmek mis gibi koktu bana:) oturdum karnımı doyurdum(kahvaltı sonrası gizli gizli başka şeyler yemek zorunda kalmayacağım için rahattım)ve geçtim tv karşısına.kumanda elimde,zap yapıyorum,ama aklım başka yerlerde,aklımda diyete dahil etmediğim an mis gibi kokan o kızarmış ekmek,kütür kütür tadını ala ala yediğim o salatalık var,peynir bile hiç bu kadar beyaz olmamış sanki..tıpkı annemin hiç bu kadar sinirli olmadığı gibi:)) halbuki bilse onun diyet kahvaltıları sonrası gizlice neler yediğimi,yaptığım bu “diyet olmayan kahvaltı” için gelip alnımdan öpecek:)) O 22 mart salısı bana birşeyler oldu işte,ya da ben bana,ben beynime birşeyler yaptım ve düşündüm durmadan.Düşündüm.Kendimle konuştum.
-Zayıflayabilirim.Neden olmasın ki?Yapacağım tek şey,yiyeceğim şeyleri bir diyetin veya rejimin değil,zayıflama isteğimin belirlemesi.
-Peki o istek yeterince güçlü mü bende?Hem de dağları devirecek kadar.
-E o halde,derdim ne ki benim?Derdim kendimi bağımlı ve mecbur hissetmem.
-Neye karşı?Bana dayatılanlara karşı,içinde diyet/rejim sözcüğü geçen bütün cümlelere karşı,bir kibrit kutusu beyazpeynirlere karşı
-Yani?Yanisi,beni en çok istediğim şeyi yapabilmekten alıkoyan şey,beni en çok istediğim şeye ulaştıracak yolun başka yerlerden geçtiğini zannetmem
_Peki nereden geçiyor ki o yol? Benden,kendimden,beynimden,herkesin bildiğinden değil benim bildiğimden.Çünkü bu beden benim.Onun ne istediğini benden daha iyi kim bilebilir,ne hissettiğini,neyin onu acıttığını,neyin cesaretlendirdiğini...
-Zayıflayabilirim o zaman.Evet,tabi ki,neden olmasın ki,neden?
Kendimle konuştum durdum bütün gün ve bütün gece.23 mart sabahı uyandığımda,ne bir diyete/rejime başlama kararı almıştım,ne de o gün pazartesiydi:)) basit bir çarşambaydı işte.Mutfağa gittim,bir portakalı,bir elmayı,bir armutu,bir salatalığı,bir avuç çileği(sanırım hormonluydular ama ne yapayım daha yeni çıkmışlardı ve kıpkırmızıydılar:))) blendıra attım,püre yaptım ve oturup yedim.Kendime sözüm vardı ama,bu bir diyet değildi.Değildi işte!!Sadece akşam yediğim makarna yüzünden doluydu midem ve canım sabah sabah o soğuk meyve püresini çekmişti.O püre yumuşak yumuşak mideme kayarken garip bir huzur duydum arkadaşlar.”Ben diyet yapmak için değil,mideme destek olmak için yapıyorum bu hafif kahvaltıyı”düşüncesine inanmıştım çünkü.
Arkadaşlarım sizlere hikayemi yazmaya devam edeceğim eğer kabul ederseniz,ama şimdi çok uykum geldi biraz uyuyayım.Görüşmek üzere,ne olur ne olur umutlu olun!
Sevgiler..
|
|
|
|
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 46
Kayıt: 20.09.2006
Mesajlar: 113
Şehir: ankara
|
|
leyli paylaşıcağını ayy ne diyeyim yaaa şok oldum şimdi baledo dan şimdi bi mail aldım nasıl başardın diyee dedimki alla alla ben forumda yazmadım nasılda haberi oldu diye ileteşim çağındayız dedikleri bu olsa gerek:) walla çok mutlu ettiniz beni başak ablacım senin yazılarını büyük bi dikkatle okuyorum bizlere çok faydan var lütfen bizi ihmal etme leylicim sende sen bizim örneğimizsin başaran olmak hiç kolay değil bu işte ama ben şunu anladım gerçekten istemek en önemli şey başarabilmek için size başka bir siteden bir başarmış olan arkadaşımızın bir mesajını aktarayım bunu okuduktan sonra ben daha da inandım başarabileceğime inanın zor değil ben kendimi hiç zorlamadım ben diyet rejim yapmıyorum Kısıtlama mikrobunuda attım beynimden sadece vucudumun açlığını ve tokluğunu öğrendim ..Neyse aşağıda dediğim mesajı görüceksiniz lütfen içinize sindire sindire okuyun eğer diğer mesajlarına isterseniz aktarabilirim daha sonra ben bu kıza inandım arkadaşlar insan istedimi azmin elinden hiçbir şey kurtulamaz bakın son örnek konumuzla alakalı değil ama hayatın her evrenizde azim ve istek olunca beynimiz olucak dedikten sonra olmıycak bişey yok örneğim şu takdirle karşılıyorum kenidisini 83 yaşına rağmen eşinin cenaze töreninde 9 saat ayakta kalıpta 7.5 km yolu yürüyebelen insan sayın rahşan hanım takdir etmemek elimde değil.Bu sadece istemekle ilgili bir örneğimdi kendimce...
Sevgili arkadaşlar,
28 yaşında bir bayanım.
Uykum kaçmıştı, sörf yapıyordum ve rastladım bu siteye...
Ne olur anlatacaklarımı iyi dinleyin eğer sokağa çıkmaktan utanıyorsanız kat kat yağlarınız yüzünden, bacaklarınız birbirine sürtünmekten pişik olduysa, kendi ailenizin yanında bile utana sıkıla yemek yiyorsanız, odanız gizlenmiş yemekler/suçluluklar/utançlar ama yine de hiç durmadan çatlarcasına yemeler cehennemine dönmüşşe, sırf pantolonlarınızın fermuarları kapanmıyor diye üstüne uzun,upuzun,çuval misali penyeler tişörtler giydiğiniz halde mağazaya gidip yeni bir pantolon almaya utanıyorsanız isteyeceğiniz bedenin haşmeti yüzünden, hiçbir işe yaramadığı halde karnınızı gün boyu içinize çekmekten müthiş gaz krampları yaşıyorsanız, sizden 10-15 yaş büyük adamlar/kadınlar size abla/teyze diye hitap ediyorsa, makyaj malzemesi alacakken bile utanıyorsanız “sanki makyaj yapsan ne olacak?” tarzı bakışlardan ve sırf bu yüzden makyaj bile yapmıyorsanız artık, bir erkeğe/kadına değil sahip olmayı ona bakmayı bile yasaklıyorsanız kendinize, dolabınızın gizli köşelerinde duran, bir ayin yapar gibi çıkarıp baktığınız, alırken “falancaya alıyorum” diye aldığınız küçük beden kıyafetler saklıyorsanız onları birgün giyeceğiniz umuduyla, siz şişmanken içinizde incecik bir kadın/adam yaşıyorsa ve kabullenmek istemiyorsa XXL olmayı, ve yiyorsanız bunlar başınıza her geldiğinde, tıkanıncaya, çatlayıncaya, midenizi değil her yönden aç kalmış ruhunuzu doyurmak isteğiyle yanarcasına yiyorsanız ama doymuyorsa içinizdeki o aç, o zavallı, o hor görülmüş, o gizli gizli ağlayan, o şişmanladıkça kırılganlaşan, ama sanki şişmanladıkça dayanma gücü de artacakmış gibi daha da itilen,dışlanan,paramparça edilen ruh, anlatacaklarımı iyi dinleyin, çünkü bunların hepsini, hepsinden fazlasını yaşadım ben...
Ama bitti, bitirdim... O günleri her anımsadığımda şu anki gibi gözlerim dolsa da, bitirdim artık. Ben tam 42 kilo zayıfladım arkadaşlar. Kolay mıydı? Hayır. Peki çok mu zordu? Yine hayır.
Gerçek anlamda zayıflamaya başladığım güne kadarki zamanı es geçiyorum, hepiniz bilirsiniz çünkü o malum pazartesiler vs, unutun bunları. Ben bir Çarşamba günü başladım zayıflamaya.Ama öncesi var.
21 mart 2005 gecesi: Internette malum sörflerimi yapıyorum bir elimde çikolatamla,google’da aramalar,anahtar cümlelerim hep aynı: diyet,rejim listeleri,kilo verdim,mucize diyet...Birden farkettim ki şu diyet,rejim sözcükleri sinirimi bozuyor.Okudukça kocaman kocaman ısırıyorum çikolatamı hırsla,sanki gelip onu benden alacak şu diyet denen şey,sanki bir canavar o.. Bunu farkedince “neden diyet ya?” dedim, “ben diyet yapmayacağım,ben zayıflayacağım”. Bilgisayarı kapattım. Yatağıma uzandım.Düşündükçe nefret ediyorum diyet,rejim sözcüklerinden,nefret ettikçe kaçıyorum,kaçtıkça kovalıyorlar beni,bir kbrit kutusu beyaz peynirler,ince bir dilim kızarmış ekmekler.. Normal zamanda pekala kabul edilebilecek bir dilim peynir,bir diyet listesinde yeralınca en iğrenç yiyecekten daha iğrenç görünüyor gözüme.Oysa diyet yapmasam?Yapmayacağım desem,diyet ve rejim sözcüklerini atıversem kafamdan, kimbilir? Böyle garip düşüncelerle uyuyakalıyorum.
22 mart Salı günü,kızarmış ekmek kokusuyla uyandım,annem mutfakta,her zamanki kahvaltı menümü hazırlamış,bir dilim kızarmış ekmek+1 salatalık+ 1 domates+ bir kibrit kutusu beyaz peynir.. Şişmanlar bilirler,ailenizdeki herkes bir diyet uzmanıdır,kendince bir diyet uygulatır size mutlaka.Akşamki düşünceler geldi aklıma.Gittim mutfağa “ben diyet falan yapmıyorum yeter artık böyle de mutluyum”dedim anneme.Sanki yıllardır uygulattığı sözümona diyet çok işe yaramış da ben hainlik etmişim gibi kızgın kızgın baktı bana ve “ne halin varsa gör”dedi. Birden o kızarmış ekmek mis gibi koktu bana:) oturdum karnımı doyurdum(kahvaltı sonrası gizli gizli başka şeyler yemek zorunda kalmayacağım için rahattım)ve geçtim tv karşısına.kumanda elimde,zap yapıyorum,ama aklım başka yerlerde,aklımda diyete dahil etmediğim an mis gibi kokan o kızarmış ekmek,kütür kütür tadını ala ala yediğim o salatalık var,peynir bile hiç bu kadar beyaz olmamış sanki..tıpkı annemin hiç bu kadar sinirli olmadığı gibi:)) halbuki bilse onun diyet kahvaltıları sonrası gizlice neler yediğimi,yaptığım bu “diyet olmayan kahvaltı” için gelip alnımdan öpecek:)) O 22 mart salısı bana birşeyler oldu işte,ya da ben bana,ben beynime birşeyler yaptım ve düşündüm durmadan.Düşündüm.Kendimle konuştum.
-Zayıflayabilirim.Neden olmasın ki?Yapacağım tek şey,yiyeceğim şeyleri bir diyetin veya rejimin değil,zayıflama isteğimin belirlemesi.
-Peki o istek yeterince güçlü mü bende?Hem de dağları devirecek kadar.
-E o halde,derdim ne ki benim?Derdim kendimi bağımlı ve mecbur hissetmem.
-Neye karşı?Bana dayatılanlara karşı,içinde diyet/rejim sözcüğü geçen bütün cümlelere karşı,bir kibrit kutusu beyazpeynirlere karşı
-Yani?Yanisi,beni en çok istediğim şeyi yapabilmekten alıkoyan şey,beni en çok istediğim şeye ulaştıracak yolun başka yerlerden geçtiğini zannetmem
_Peki nereden geçiyor ki o yol? Benden,kendimden,beynimden,herkesin bildiğinden değil benim bildiğimden.Çünkü bu beden benim.Onun ne istediğini benden daha iyi kim bilebilir,ne hissettiğini,neyin onu acıttığını,neyin cesaretlendirdiğini...
-Zayıflayabilirim o zaman.Evet,tabi ki,neden olmasın ki,neden?
Kendimle konuştum durdum bütün gün ve bütün gece.23 mart sabahı uyandığımda,ne bir diyete/rejime başlama kararı almıştım,ne de o gün pazartesiydi:)) basit bir çarşambaydı işte.Mutfağa gittim,bir portakalı,bir elmayı,bir armutu,bir salatalığı,bir avuç çileği(sanırım hormonluydular ama ne yapayım daha yeni çıkmışlardı ve kıpkırmızıydılar:))) blendıra attım,püre yaptım ve oturup yedim.Kendime sözüm vardı ama,bu bir diyet değildi.Değildi işte!!Sadece akşam yediğim makarna yüzünden doluydu midem ve canım sabah sabah o soğuk meyve püresini çekmişti.O püre yumuşak yumuşak mideme kayarken garip bir huzur duydum arkadaşlar.”Ben diyet yapmak için değil,mideme destek olmak için yapıyorum bu hafif kahvaltıyı”düşüncesine inanmıştım çünkü.
Arkadaşlarım sizlere hikayemi yazmaya devam edeceğim eğer kabul ederseniz,ama şimdi çok uykum geldi biraz uyuyayım.Görüşmek üzere,ne olur ne olur umutlu olun!
Sevgiler..
|
|
|
|
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 47
Kayıt: 23.05.2006
Mesajlar: 87
Şehir: İstanbul
|
|
Çok doğru tesbit bunlar, hadi bizde diyet/rejim sözcüğünü çıkaralım, yerine
sağlıklı yaşamı seçelim mesela Ya bende geçen hafta içi çok başarılıydım.
Dün kızkardeşim bendeydi. Oda azdırdı beni, ama tuhaf bir şey vardı, kendimi
hiç tok hissetmedim, ne yesem zevk almadım, canım habire birşeyler istiyordu,
onu yiyince canımın istediğinin o olmadığını anlayıp bu seferde başka bir şey
yemek geliyordu içimden. Tatlı, tuzlu, vs. derken baya karıştırdım. Çok mu
pişmanım ? Hayır. Çünkü pişmanlık duyarsam sanki yine açlık hissedecekmişim
gibi geliyor. Galiba kendimize ne kadar baskı yaparsak, yeme dürtümüz o kadar
artıyor. E koyvermekte olmaz tabi, galiba, tek yapmamız gereken, moral
bozmadan bunu başaracağımıza gerçekten inanmak. Ben hala inanıyorum
kendime, dün dündü bugüne bakmak lazım dimi
|
|
|
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 39
Kayıt: 14.06.2006
Mesajlar: 514
Şehir: Gökyüzü :)
|
|
Daadacığım vaktim kısıtlı olduğundan yazıyı ilerki saatlerde okuyacağım.Bende sizler gibi yeniden başladım diyet yapmaya.1. günümdeyiim.Hedefim 65 şuanda.Akşam gidip kendime 38 beden KOT alıp kapımın arkasına yapıştıracağım.KARARLIYIM AZİMLİYİM.En kısa sürede hedefime ulaşacağımı biliyorum ve inanıyorum.
Resimleeer geleceek bekleyiiin.
|
|
|
|
_________________
A dan Z ye kadın platformu
www.bizimkadinlarimiz.com
|
|
|
Aktif Üye
|
|
Yaş: 62
Kayıt: 19.10.2006
Mesajlar: 130
|
|
daada,süpersin yaa..yazı enfes,versene bu klâsik romanın adresini..
Bestseller olur walla bu.E ben de hikâyemi yayınlıyayım artık bu akşam,bi de blog açarsam,tutmayın beni canlarım!..
Çook sevgiler hepinize..
|
|
|
|
_________________
[b]http://hayateylul.blogcu.com[b]
|
Bu konuya bakanlar:0 Kayıtlı, 0 Gizli ve 0 Misafir
Couldn't update banners data
DEBUG MODE
SQL Error : 1264 Out of range value for column 'banner_view' at row 1
UPDATE phpbb_banner SET banner_view=banner_view+1 where banner_id IN ( 1, 2, 3, 4, 5)
Line : 34
File : page_tail.php
|
Telif Hakkı CC, Diyet Kardeşliği. Bazı Hakları Saklıdır.
Telif Hakkı © 2006, 2020. Diyet Kardeşliği orijinal fikri Elif Sami'ye aittir. | | | | | | | | | |
