Diyet Kardeşliği

Yeme Bozuklukları - yeme bozukluğum var

tuna - Cmt 06 May, 2006 14:49
Mesaj konusu: yeme bozukluğum var
selam ben tuna.şu yeme bozukluğumu nasıl yeneceğimi bilemiyorum.her yalnızlık dönemimde oburlaşıyorum.bana bir çare arkadaşlar. Cool
Hezarfen - Cmt 06 May, 2006 15:39
Mesaj konusu:
Biraz ayrıntı verebilir misin? Nereden vardın bu kanıya...
Auryn - Cmt 06 May, 2006 19:06
Mesaj konusu:
Yalnızlık dönemini forumumuzda kurduğun arkadaşlıklar sayesinde aşacağına inanıyorum. Ancak günlük yaşantın içerisinde güvendiğin ve onunla olmaktan hoşlandığın arkadaşların da bulunmalı mutlaka.
Bunun yolu ortak ilgi alanlarındna geçiyor olabilir. Bir kursa yazılabilir ve orada dostça yakınlaşmalar yaşamak için adım atabilirsin.
Umarım önerilerim sana yardımcı olmuştur.
Yalnız Hezarfen'in dediği gibi problemini biraz daha ayrıntılı anlatabilir misin? Belki aynı dertten muzdarip kişiler bu sayede sana daha kolay ulaşabilirler.
tuna - Sal 23 May, 2006 23:04
Mesaj konusu: bundan vazgeçsem kızar mısınız?
bu mesajı silmemde umarım sakınca yoktur.
goes like that - Çar 24 May, 2006 22:16
Mesaj konusu:
aslında rahatsızlığının ne kadar farkındasın bilmiyorum. eğer farkındaysan şimdi söyleyeceklerim bilmişlik taslamak gibi gelebilir ama olsun...
rahatsızlığının adı blumia. anoreksiya nervosa eğiliminde var sanırım. ne kadar acı verici olduğunu ve kafanın % 99 yemek yemek, daha doğrusu "yememek"te lduğunu biliyorum... kilo vermek için neler yapabileceğinide.
bende başta seni gibi başladım. az yiyiyodum. "fast" yani günlerce aç kalıyordum. sonra usmaya başladım. sonra 3 ay süren bi açlık "kampına" girdim ve nerdeyse ölüm çıkıyordu o kamptan ki hastaneye kaldırıldım. ama uslanmadım. hastanede zorla ladırdıkları kiloları vermek için yine aç kaldım. sonra onunlada yetinemedim ve diuretik almaya başladım. zamanla günde 12 taneye kadar çıktı.
ve bi gün, sabah kalktığımda bir gecede kilomun 12 kilo arttığını gördüm. daha doğrusu göremedim çünkü gözlerimi açamıyordum bile. o sabah doktor yolunda kalp krizi geçirdim. 17 yaşındaydım daha...
3 aylık bi hastane döneminden sonra vücudum kendine geldi ve fazla suyu attı.
seni bölgesel kilo dedğin şey tahminimce "edema" yani su toplaması. yeme bozukluğu olan kişilerde %90 görülür. hasta kilo sanıp aha da az yedikçe su dahada artar çünkü vücut "savunma" mekanizmasını çalıştırır. vücudunda kusma ve besin yetersizliğinden dolayı potasyum eksikliği oluşur. potasyumda aslında suyun damarda kalmasını ve vücuttan ayılmasını sağlayan mineraldir...
senin durumunda kilonun çok önemi yoktur çünkü blumia hastaları her zaman, her kiloda bir tehlike altındadır. kusma ritüeli sırasında vücuttaki potasyum drastik olarak düşer ve kalp krizine sebebiyet verir.
kalp krizinden önce bu rahatsızlıklar, saç kaybı, vücudun diğer bölelerinde tüylenme ( soğuktan korunmak için çünkü vücut ısın düşer ), körlük, böbrek yetmezliği, kalp yetmesliği, beyin fonksiyonlarında düşüş, imun sistemin çöküşü vb rahatsızlıklara yol açar.
çok tehlikeli bi yoldasın. lütfen dikkat et.
10 kil fazlam var diyorsun. mutsuzsun.
ben 1.67 boyunda 37 kiloyum. bir ara 31 kiloya bile düştüm. ama bu rahatsızlıktan dolayı kendimi hiç zayıf göremedim. çünkü vücut imaj algım bozuldu. üstüne vücudum enkaz durumunda. anlıyacağın, bende mutsuzum.
ama mutluluğun görünüşüne bağlı olmamalı. senin kim olduğunu kilon belirlemez. sen olduğun gibi güzelsin.
eğer sorununla başa çıkamadığını hissedersen, lütfen bir uzmanla görüş.
istediğin zaman bana ulaş.
seninle seve seve konuşurum.
kendine iyi bak ve kendini sev.
limonagaci - Sal 12 Eyl, 2006 15:55
Mesaj konusu:
bence bu rahatsızlıgın farkında olmak da çözüm değil. yani daha gecen gün benim başıma geldi cünkü. işten eve geldiğimde inanılmaz acıkmıstım dolaptan kendime bir şeftali aldım yanında bir grisini ile onu yedim. buraya kadar herşey normal mide kazıntım geçmiş olmasına rağmen neden ve nasıl oldu bilmiyorum ama mutfaktaki dolapları karıştırmaya basladım ve aradıklarımı buldum. nutella kavanozu, cesitli biskuviler, gazoz, pringles, hepsinden yedim bi ara ne kadar iyi kilo verdiğimi harika gittiğimi şimdi bunları yememem gerektiğini düşünüyordum ama düşünürken ben yemeğe devam ediyordum. resmen sinirsel bir kriz gibi birşeydi yaşadığım. yeme durumum sonlandıgında kendimi berbart hissettim. bu yaşadığım normal birşey değildi, neden böyle oldu bilmiyorum. sonraki günlerde de tamam itiraf ediyorum mevcut nutelladan bir iki kaşık tadına bakmış olabilirim ama o kadar ve sonra da tamamen eskisi gibi oldum. düsünüyorum da diyete basladıgımdan beri hep çok dikkat ettim, hiç birşeyin tadına bile bakmadım ve en sonunda böyle bir patlama mı yaşadım. o günden beri deli gibi spor yapıyorum ki o gün yediklerimi yakabileyim. hoş bizim evde nutella ne iş arıyor, o biskuviler falan... ama diyet yapan tek ben değilim ki ve o evde ben tek yaşamıyorum ki. Rolling Eyes
http://www.diyetkardesligi.com